સુખની પૂંછડી

                      એક વખત બિલાડીનું એક નાનકડું બચ્ચું પોતાની પૂંછડીને પકડવા માટે ગોળ ગોળ ફરતું હતું. હજુ તો એ પૂંછડી મોંમાં પકડે ના પકડે ત્યાં જ એ છટકી જતી હતી. એનાં કારણે એ વારંવાર ગોળ ગોળ ફરતું હતું અને અહીંથી તહીં દોડતું હતું. એનો આ ખેલ એક ઘરડી બિલાડી ઘણી વારથી બેઠી બેઠી જોઈ રહી હતી. ખાસ્સી વાર થઇ પછી એણે ચક્કર ચક્કર ફરતાં એ બચ્ચાને પૂછ્યું : ‘બેટા! તું શું કામ તારી પૂંછડીની પાછળ દોડે છે? કાંઈ ખાસ કારણ ખરું?’ દોડતાં દોડતાં જ બચ્ચાએ જવાબ આપ્યો, ‘દાદી! મારા ભાઇબંધોએ મને કહ્યું છે કે સુખ નામની અદભુત ચીજ મારી પૂંછડીમાં સંતાઈ છે. અને હું જો પૂંછડીને બરાબર પકડી શકીશ તો એ મને મળી જશે! પણ ક્યારનું દોડું છું તો પણ એ પકડાતી જ નથી. ઊલટાનું મારે એની પાછળ પાછળ જ દોડ્યા કરવું પડે છે!’

              આ સાંભળી પેલી ઘરડી બિલાડી ખડખડાટ હસી પડી. ઊભી થતાં એ બોલી : ‘બેટા! મને પણ પહેલાં એવું જ હતું કે સુખ મારી પૂંછડીમાં જ સમાયેલું છે. એટલે હું પણ એની પાછળ પાછળ ખૂબ જ દોડતી. એટલું બધું દોડવા છતાં પૂંછડી તો મારા મોંમાં ક્યારેય આવતી જ નહીં. પણ હવે અનુભવે મને સમજાયું છે કે એમ દોડવું બિલકુલ નિરર્થક છે. એટલે મેં પૂંછડી પાછળ દોડવાનું બંધ કરી દીધું. પણ એ પછી હવે હું જ્યાં જ્યાં જાઉં છું ત્યાં પૂંછડી જ મારી પાછળ પાછળ આવે છે!!’ એટલું કહી એણે ચાલવાનું શરુ કર્યું. બિલાડીના બચ્ચાએ જોયું તો સાચ્ચે જ પૂંછડી એની પાછળ પાછળ જ જતી હતી!!

Glucose :-  આપણા સૌના સુખનું પણ બિલાડીની પૂંછડી જેવું જ છે. એની પાછળ દોડાદોડી કરીએ ત્યાં સુધી દોડાવ્યા જ કરે અને જેવા એને અવગણીને ચાલવા લાગીએ કે તરત જ પૂંછડીની માફક આપણી પાછળ પાછળ ચાલવા લાગે છે!